عفونت های باکتریال و درمان های ضد باکتری:

عفونت های باکتریال و درمان های ضد باکتری:

باکتری ها میکرو اورگانیسهایی هستند که دارای DNA  حلقوی دورشته ای هستند (به جز مایکوپلاسماها) و دیواره سلولی.

بیشتر باکتری ها در خارج سلول­های میزبان زندگی می­کنند ولی برخی از آن ها مانند (سالمونلاتیفی، نیسریاگونوره، لژیونلا، مایکوباکتریوم، کلامیدیا و گونه های کلامیدوفیل ترجیح می دهند که در داخل سلول میزبان ، زندگی و تکثیر پیدا کنند و برخی از باکتریها نظیر کلامیدیا و ریکتزیا پاتوژن­های اجباری داخل سلولی هستند.

نحوه انتخاب و استفاده از آنتی بیوتیک AB ها:
AB ها تنها زمانی باید مورد استفاده قرار گیرند که عفونت باکتریال از نظر شواهد بالینی و آزمایشگاهی تایید شده باشد.

استفاده از AB ها در عفونتهای ویرال و یا تب با علت ناشناخته اقدام نا مناسبی است و باعث ابتلای بیمار به عوارض درمان می­شود بدون آنکه سودی برای وی داشته باشد و در ضمن منجر به مقاومت باکتریال می شود.

از طرفی گروهی از عفونت های باکتریال نظیر آبسه ها و عفونت با جسم خارجی نیاز به مداخلات جراحی دارند و صرفا با مصرف آنتی بیوتیک درمان نمی شوند.

طیف فعالیت های AB ها:
کشت دادن عفونت ها و بدست آوردن میزان حساسیت آن ها به AB ها برای انتخاب نوع آنتی بیوتیک بسیار ضروری و کمک کننده است . هر چند که در بسیاری مواقع قبل از بدست آمدن جواب کشت و آنتی بیوگرام ،درمان شروع می شود ولی این کار در واقع می تواند به منزله مهر تایید یا عدم تایید درمان شروع شده باشد.
تا حدامکان بهتر است برای درمان آنتی میکروبیال از AB هایی با محدوده اثر اختصاصی و نه وسیع الطیف استفاده شود. در برخی موارد مثل عفونت های بی هوازی پلی میکروبیال و یا تب های شدید در بیماران نوتروپینک ما مجبور به استفاده از AB های وسیع الطیف هستیم.

در هر عفونت باکتریال باید به این نکته توجه کرد که ؛ محتمل ترین اورگانیسم ایجاد کننده عفونت، بسته به موقعیت جغرافیایی (شهرهای مختلف و حتی بیمارستان های مختلف شهرها) و بسته به زمان عفونت و سن بیمارمتغیر خواهد بود و ممکن است نیاز باشد برای یک بیماری با تابلوی مشخص در مکان ها و زمان های متفاوت درمان های متفاوتی را به کار برد. در عفونت های شدید نیز ما از اثر سینرژیک آنتی بیوتیک ها در درمان برخی از سوشها استفاده می کنیم اثر سینرژیک یعنی آنکه با استفاده از یک ترکیب دارویی ، ما میزان تاثیر و سرعت درمان را بالا ببریم و یک مثال مشهور برای درمان سینرژیک استفاده از یک AB  تخریب کننده دیواره سلولی مثل بتالاکتام یا ونکومایسین به همراه یک آمینوگلیکوزید است.

نحوه اثر آنتی بیوتیک ها ( (AB :

برخی از آنتی بیوتیک ها اثر  باکتریسیدان دارند یعنی که باکتری­ها را می کشند واز بین می برند و این کار را با مکانیسمهای متفاوتی انجام می دهند و بعضی دیگر از AB ها اثر باکتریو استاتیک دارند یعنی با ایجاد توقف در رشد و تکثیر باکتری ها از  بیماری زایی آنها جلوگیری می کنند. البته این تعریف ها چندان هم دقیق نیستند به طوریکه برخی AB ها بر بعضی از باکتری ها اثر باکتریسیدال و بر برخی دیگر اثر باکتریو استاتیک دارند. برای تعیین سطح خونی موثر دارو وزمان رسیدن به این سطح اثر و پیک اثر از شاخص های زیر در مورد هر  AB  استفاده می شود.

• MIC: Minimum inhibitory concentration
  حداقل غلظتی از یک AB باکتریواستاتیک در محیط invitro است که می تواند مانع از ادامه رشد باکتری ها شود.
• MBC: Minimum Bactericidal Concentration
  حداقل غلظتی از یک AB باکتریسید است که در محیط invitro باعث مرگ باکتری ها می شود.

وانکومایسین:

یک آنتی بیوتیک باکتریسیدال است  که سنتز دیواره سلولی را مهار می کند.

این آنتی بیوتیک بدنبال مصرف تزریقی می تواند به داخل صفرا ، فضای پلورال، پری کاردیال، سینو ویال و مایع آسیت نفوذ کند . ولی میزان نفوذ آن به مایع CSF کم و نامنظم می باشد. در ضمن ونکومایسین بدون تغییر از طریق فیلتراسیون گلومرولی دفع می شود.

نفوذ وانکومایسین به فضاهایی که در بالا شرح شد این قابلیت را به این AB می دهد که به خوبی عفونت های ایجاد شده توسط باسیلها و یا کوکسی های گرم مثبت را (بخصوص استاستافیلوکوک اورئوس و استافیلوکک کوآگولاز منفی مقاوم به پنی سیلین ها و سفالسپورین ها ) ریشه کن کند و بنابراین جزئی از درمان کله سیسیت،  پلوریت ، پری کاردیت ، عفونت های مفصلی و آسیت می تواند باشد.

از طرفی ونکومایسین با مکانیسم باکتریو استاتیک در درمان برخی از گروه ها و سوشهای آنتروکوک ها نیز استفاده        می شود.

ونکومایسین همینطور درمان انتخابی آندوکاردیت ایجاد شده توسط باکتری های زیر می باشد:
–  استاف اورئوس مقاوم به متی سیلین
استافیلوکک کواگولاز منفی مقاوم به متی سیلین ، استرپتوکک پنومونیه و استرپتوکک  B همولیتیک، استرپتوکک ویریدانس  و انتروکک ( در صورتیکه بیمار به Bلاکتام ها آلرژی داشته باشد) و عفونت با کورنیه باکتریوم گروه JK

• توصیه می شود در مواردی که آندوکاردیت ناشی از دریچه پروتزی داریم یا آندوکاردیت ناشی از آنتروکک ها تشخیص داده می شود. وانکومایسین با یک AB سینرژیک در درمان عفونت استفاده شود.

وانکومایسین در درمان منژیت پنوموککی مقاوم به پنی سیلین ها به عنوان درمان جایگزین استفاده می شود. و در این موارد به دلیل سطح نفوذ نامنظمی که به CSF دارد مصرف همزمان با یک AB سینرژیک برای کسب نتیجه بهتر توصیه می شود.

این دارو به عنوان درمان پیشگیرانه از آندوکاردیت در افرادیکه دریچه قلب مصنوعی یا دریچه قلب معیوب دارند و به پنی سیلین ها آلرژی دارند، قبل از انجام پروسیجرهای دندانپزشکی استفاده می شود.

در ضمن از آنجا که وانکومایسین جذب گوارشی بسیار کمی دارد، استفاده از آن به صورت خوراکی در بیماران مبتلا به اسهال کلستریودیم  دیفیسیل  که به درمان با مترونیدازول پاسخ نداده اند بسیار مثمر ثمر خواهد بود.

تنها منع مصرف این دارو در بیمارانی است که نسبت به این دارو سابقه آلرژی می دهند.

مصرف خوراکی این دارو در بارداری بلامانع (گروه B) و مصرف فراورده ی تزریقی (گروهC) تنها در مواردی که فواید استفاده بر مضار آن پیشی گیرد انجام می شود.

وانکومایسین در شیر انسان ترشح می شود ولی از آنجا که جذب گوارشی کمی دارد ، مشکل خاصی را در شیرخوار ایجاد نمی کند ولی در هر صورت حتی الامکان در دوران شیردهی تجویز نمی شود.