کارودیلول انتخاب اول بتابلاکرها در درمان بیماری های قلبی عروقی

کارودیلول انتخاب اول بتابلاکرها در درمان بیماری های قلبی عروقی

کاروادیلول یک بتا بلاکر غیرانتخابی با قدرت مهار پس سیناپسی رسپتور β۱، β۲، α و پیش سیناپسی β۲ است. این رنج وسیع مهارکنندگی آدرنژیک باعث مزیت کاروادیلول نسبت به سایر بتابلاکرها شده است. به دلیل خصوصیت آلفا بلاکری، باعث کاهش فشار خون و ضربان قلب شده؛ از طرفی با کاهش مقاومت عروق محیطی، سوخت و ساز میوکارد قلب را نیز کاهش می دهد. کاروادیلول دارای خصوصیت آنتی اکسیدانی نیز بوده که سبب محافظت از اندوتلیوم عروق می شود. در قلب نرمال نسبت رسپتور β۱:β۲، ۷۰:۳۰ است در حالیکه در نارسایی قلبی این نسبت ۶۰:۴۰ می شود، در نتیجه رسپتور β۲ در نارسایی قلبی اهمیت ویژه ایی دارد و استفاده از بتابلاکرهای موثر بر رسپتور β۲، نظیر کاروادیلول نتایج درمانی بهتری خواهد داشت. تا کنون سه نسل از بتابلاکرها معرفی شده است که در جدول زیر آمده است:

 

 

Generation of Beta Blockers
Generation	Property	Drug
۱th Generation	Non-Selective No Vasodilation	Propranolol, Timolol, Pindolol, Sotalol, …
۲th Generation	β۱ Selective No Vasodilation Cardioselective	Atenolol, Metoprolol, Bisoprolol, …
۳th Generation	Non-Selective Vasodilatory     β۱ Selective Vasodilatory	Carvadilol, Labetalol, Bucindolol, …       Betaxolol, Nebivolol, …

 

خصوصیات کارودیلول

کاروادیلول بعد از مصرف خوراکی سریع جذب شده (فراهمی زیستی: ۲۵ تا ۳۵ درصد) و ظرف مدت ۱ تا ۲ ساعت اثر درمانی دارو آغاز می شود. طول مدت اثر دارو ۲۴ ساعت گزارش شده است. بالای ۹۸ درصد دارو به پروتئین های پلاسما متصل می شود. در کبد توسط آنزیم های CYP2D6 و CYP2C9 متابولیزه شده و به متابولیت ۴′-Hydroxyphenyl  تبدیل می شود، این متابولیت ۱۳ بار قوی تر از کاروادیلول است. کاروادیلول با نیمه عمر ۷ تا ۱۰ ساعت، ۶۰ درصد از طریق مدفوع و ۱۶ درصد از طریق ادرار دفع می شود.

کاروادیلول در بیماران مبتلا به نارسایی کبدی، برونکواسپاسم، آسم و برادی کاردی شدید، منع مصرف دارد.

 

کارودیلول و فشار خون

پرفشاری خون یکی از عوامل سکته قلبی و نارسایی کلیوی است. بتابلاکرها علاوه بر درمان پرفشاری خون، باعث کاهش مرگ و میر ناشی از حوادث قلبی عروقی نیز می شوند. بررسی ها نشان داده که کاروادیلول فشار خون را بهتر از متوپرولول کنترل می کند.

کاروادیلول به عنوان کاهنده ی فشار خون در موارد زیر انتخابی عمل می کند:

• افرادی که در ریسک بیماری عروق کرونر قرار دارند
• بعد از MI
• افراد دیابتی یا مبتلا به سندروم متابولیک

 

کارودیلول و متابولیسم چربی

نسل های قبل بتابلاکرهای نظیر متوپرولول باعث افزایش تری گلیسیرید و کاهش HDL می شدند در حالی که بررسی ها نشان داده که کاروادیلول باعث بهبود پروفایل چربی، کاهش تری گلیسیرید، کاهش کلسترول و افزایش HDL شده است. با توجه به اینکه بلاکرهای اختصاصی β۱ باعث باعث بدتر شدن پروفایل چربی می شوند، کاروادیلول بهترین انتخاب جهت درمان نارسایی قلبی یا فشار خون در افراد مبتلا به دیس لیپیدمیا می باشد.

 

کارودیلول و دیابت

مشخص شده که بتابلاکرهای مرسوم اثر منفی روی کنترل گلوکز خون و حساسیت انسولین دارند و حتی ریسک شروع دیابت را در افراد مبتلا به پرفشاری خون افرایش می دهند. با این حال بتابلاکرها با خصوصیت گشاد کنندگی عروق، اثر مثبتی بروی گلوکز و انسولین دارند. کاروادیلول باعث کاهش سطح گلوگز خون و هموگلوبین A1C شده و حساسیت به انسولین را افزایش می دهد در حالی که آتنولول فاقد این خصوصیات است.

 

کارودیلول و سندروم متابولیک

کاروادیلول در بیماران مبتلا به سندروم متابولیک نیز عملکرد بهتری داشته است به نحوی که علاوه بر کاهش فشار خون سیستولیک و دیاستولیک، پارامترهای بیوشیمیایی نظیر سطح سرمی گلوکز، اوریک اسید، اوره، کلسترول، تری گلیسیرید، آپوپروتئین، انسولین و هموگلوبین A1C را بهبود می بخشد.

 

کارودیلول و هایپرتروفی بطن چپ

پیشرفت هایپرتروفی بطن چپ (LVH) در بیماران مبتلا به پرفشاری خون، ریسک مرگ و میر را افزایش می دهد. بتا بلاکرهای قدیمی اثرات مثبتی در جلوگیری از پیشرفت LVH نداشته اند؛ در صورتی که کاروادیلول به دلیل خصوصیت وازودیلاتوری باعث کاهش فشار خون سیستولیک و دیاستولیک شده و به صورت قابل ملاحظه ایی از پیشرفت LVH جلوگیری می کند.

 

کارودیلول و MI

انجمن قلب و عروق آمریکا توصیه می کند، در صورت نداشتن منع مصرف بتابلاکرها، بعد از سکته قلبی، از بتا بلاکرها به عنوان کاهنده ی فشار خون استفاده گردد. در این بین کاروادیلول به دلیل اثرات آنتی اکسیدانی، گزینه مناسب تری نسبت به سایر بتابلاکرها محسوب می شود.

 

کارودیلول و آترواسکلروزیس

کاروادیلول به دلیل خصوصیات آنتی اکسیدانی و ضد التهابی در جلوگیری از آترواسکلروزیس به کار می رود و قادر است سرعت آپاپتوز سلول های عضلات صاف را کاهش دهد.

 

کارودیلول و بیماری کلیوی

برخی مطالعات نشان دهنده ی افزایش مرگ و میر بیماران مبتلا به نارسایی کلیوی در اثر مصرف بتا بلاکرهای قدیمی است، در حالی که کاروادیلول اثرات محافظت کننده از کلیه را دارد. کاروادیلول با کاهش مقاومت عروق کلیوی، کاهش فشار خون سیستولیک و دیاستولیک و بدون اثر روی جریان خون کلیوی و سرعت فیلتراسیون گلومرولی، باعث محافظت از کلیه می شود.

 

کارودیلول و پذیرش بیماران

بتابلاکرها به داشتن عوارضی نظیر افسردگی، خستگی و اختلالات جنسی شناخته می شدند، ولی مطالعات بالینی نشان داده که کاروادیلول عوارض جانبی کمتری داشته و از سوی بیماران بهتر تحمل می شود.  حتی در سالمندان مبتلا به دیابت نیز نه تنها عوارض کمتری داشته بلکه سطح قند خون و کراتینین نیز بهبود بخشیده است.

 

نتیجه

کاروادیلول یک بتابلاکر محافظت کننده از قلب؛ همراه با دارا بودن اثرات مثبت همودینامیکی و متابولیکی است. در مقایسه با سایر بتابلاکرها، برون ده قلبی را حفظ کرده، ضربان قلب را کاهش داده و با کاهش مقاومت عروق، فشار خون را کنترل می کند. بعلاوه با بهبود کنترل قند و حساسیت به انسولین و متابولیسم چربی، در افراد مبتلا به دیابت و سندروم متابولیک انتخابی است. از طرفی با بهبود LVH و کاهش آترواسکلروزیس، در درمان بیماری های عروق کرونر و سکته قلبی به خوبی عمل می کند. کاروادیلول با کاهش مقاومت عروق محیطی نیز در بیماران مبتلا به نارسایی کلیوی انتخابی می باشد.

در مجموع با توجه به موارد ذکر شده می توان کاروادیلول را داروی انتخابی دسته ی بتابلاکرها نامید.

 

 

Ref: Chakraborty S, Shukla D, Mishra B, Singh S. Clinical updates on carvedilol: a first choice beta-blocker in the treatment of cardiovascular diseases. Expert Opin Drug Metab Toxicol. 2010 Feb;6(2):237-50.